Bugün litürjik yılın doruk noktası olan Pentekost Bayramı! Meryem Ana’nın etrafında toplanan havarilerin üzerine inen Kutsal Ruh’u kilisemize çağırıyoruz ve Paskalya’dan 50 gün sonraki bu bayramı kutluyoruz.
Pentakost günü, Paskalya Ruhu’nun doruk noktasıdır. İsa ilk kez havarilerine Kutsal Ruh’u veriyor. Ancak havariler kusurlarıyla, oldukları kişiliklerle insan olarak yaşamayı sürdürüyorlar. Kutsal Ruh indiğinde beraberinde gelen armağanlarla kişiyi günahlarından arındırıyor. Çünkü Kutsal Ruh’un ilk işi, Tanrı’ya karşı daha dürüst olmak ve günahtan uzaklaştırmaktır.
Tek ve Aynı Ruh
Kutsal Ruh insanların günahlarını bağışlama ya da bağışlamama yetkisi veriyor. Rab’bin elçileri de Kutsal Ruh’un kudretiyle tüm dünyaya müjdeyi veriyor. Bu gün, göklerden üzerimize inen Kutsal Ruh’un tüm varlığımızı ele almasına izin verelim. Dünyevi ve insani arzulardan ne kadar uzak olursak Kutsal Ruh’a da o kadar yakın oluruz.
Bugün dua ederken Tanrı’dan Kutsal Ruh’u isteyelim ve tüm bedenimizde, ruhumuzda çalışmasına izin verelim.
Pentekost; geçmişte “hasat festivali” ve “ilk meyve festivali” olarak adlandırılıyordu. Paskalya Bayramı’nın 50. gününde kutlandı ve buğday hasadının başlangıcı oldu.
İncil metinlerinde her zaman neşeli bir tarım ziyafeti. Paskalya’dan yedi hafta sonra tekrarlanması nedeniyle “Haftalar Bayramı” olarak da adlandırılır; Yunanca’da ‘Pentekost’ 50. gün anlamına gelir. “Haftalar Bayramı” na atıfta bulunan Pentekost terimi, Tobias 2, 1 ve 2 Maccabees, 12, 31-32’de geçmektedir. Bu bayramın ilkel amacı, daha sonra eklenen yeryüzünün meyveleri için Tanrı’ya şükran günüydü.
Tanrı’nın Yahudi halkına verdiği en büyük armağanı, yani Sina Dağı’ndaki Musa Kanunu’nun ilanını anmaktı. Yahudi ritüeline göre, bayram tüm insanların Kudüs’e hac ziyaretini, herhangi bir işten tamamen kaçınmayı, kutsal bir toplantıyı ve özel fedakarlıkları içeriyordu.
Her dindar Yahudinin Kudüs’te kutlamaya davet edildiği üç hac bayramından biriydi.
Kutsal Ruh’un İnişi
Kutsal Ruh’un İnişi Kutsal Ruh’un inişi, Elçilerin İşleri’nde anlatılıyor. İsa’nın annesi Meryem’le birlikte havariler, Kudüs’te Yukarı Oda’da, muhtemelen genç Mark’ın annesi, geleceğin müjdecisi olan dul Meryem’in evinde toplandılar ve daha sonra genellikle içerdeyken toplanmaya başladılar. Şehir; ve geleneğe göre Yahudiler, Pentekost’u öngörülen hac ile kutlamak için Kudüs’e akın etmişlerdi. “Pentekost günü gerçekleşmek üzereyken, hepsi aynı yerdeydi. Birdenbire, bulundukları tüm evi dolduran kuvvetli bir rüzgar gibi gökten bir kükreme geldi. Ateşten dillere benzeyen Kutsal Ruh onlara göründü, bölündü ve her birine yerleşti.
Hepsi Kutsal Ruh’la doldu ve Ruh’un kendilerini ifade etmeleri için onlara verdiği gibi başka dillerde konuşmaya başladılar. O zamanlar Yeruşalim’de cennetin altındaki her milletten ihtiyatlı Yahudiler vardı. O gürültü geldiğinde, kalabalık toplandı ve hayrete düştü, çünkü her biri onların kendi dillerinde konuştuklarını duydu. Şaşırdılar ve yanlarında şaşkınlıkla dediler: ‘Konuşanlar hepsi Galililer değil mi? Ve nasıl oluyor da onların ana dilimizi konuştuklarını duyuyoruz? … “.
Luka tarafından doğru bir Yunanca ile yazılan Havarilerin İşleri’nden bir bölümde Pavlus ile birlikte sonraki bölümlerde anlatılmıştır. Hıristiyanlığı evrensel ufka açan, üçlü birliği vurgulayan ve Hıristiyan inancında Kutsal Ruh’u Kaatolik mezhebinde en iyi şekilde anlatan bayramdır.
Kutsal Ruh, Üçlü Birlik’teki üçüncü şahısının adıdır. Eski Ahit, kutsal bir kişi olarak Kutsal Ruh’un gerçek bir göstergesini içermez. “Tanrı’nın Ruhu” size kozmik doğal yaşamı, peygamberlik armağanlarını ve diğer karizmaları, emirlere itaat etme ahlaki kapasitesini üreten ilahi bir güç olarak görünür. Yeni Ahit’te Ruh bazen hala kişisel olmayan karizmatik bir güç olarak görünür. Bununla birlikte, birlikte, Kutsal Ruh’un ‘kişiliği’ ve ‘kutsallığı’ birlikte, özellikle İsa’nın, her zaman yanında kalacak olan Paraclete’yi göndermek için Baba’ya dua ettiğini iddia ettiği Aziz Yuhanna İncili’nde gerçekleşir.
Kutsal Ruh öğretisinin ilahi kurtuluş doktrini ile birleştirildiği St. Paul’da. Kilise Meclisi, üçüncü Şahsın birinci ve ikinciden tek bir ilkeden ve karşılıklı sevgi olarak ilerlediğini öğretir; Kutsal Ruh’un dünyada ‘görev’ yoluyla gönderildiği ve kutsal kılınan lütuflara sahip olan vaftizlilerin ruhunda ‘yaşadığı’.
Tüm vaftiz edilenlere (1 Korintliler 12, 13) verilen Ruh, tüm inananların eşit haysiyetini bulur. Fakat aynı zamanda, farklı karizmalar sunduğu ölçüde, tek Ruh Kilise’yi çok sayıda armağan katkısıyla inşa eder.
